Είναι πολύ σημαντικό πράγμα να έχεις εμπιστοσύνη στο βυθόμετρο που δουλεύεις και να ξέρεις ότι αν τα ψάρια είναι εκεί απλά θα στα δείξει. Είναι δυο εβδομάδες τώρα που τα ψάρια στο νησί είναι εξαφανισμένα από τα γνωστά σημεία λες και άνοιξε η γη και τα κατάπιε.

Πάντα αναρωτιόμουν τούτες τις μέρες που το βυθόμετρο δε δείχνει τίποτα πού κρύβονται αυτά τα πλάσματα, ίσως το φεγγάρι, η εποχή, τα ρεύματα; Όποιος ανακαλύψει το μυστήριο τούτο έχει φτάσει στη κορφή της αναζήτησης.

Σήμερα πάλι σε κάτι κομμάτια που φυλώ για τα γεράματά μου, πραγματικός θησαυρός, άφαντα πάλι. Λίγο πιο μακριά, υπάρχει ένα στίγμα, όχι βαθύ, του οποίου ο βυθός είναι λασποτραγάνα κι εκεί παίρνω τα τελευταία χρόνια τσαούσια, όχι μεγάλα, μέχρι 2 κιλά.

Δεν πάω να δοκιμάσω, σκέφτηκα, αν δε δω, δε θα ρίξω... Και να που μόλις μπαίνω στο κομμάτι, αμέσως το βυθόμετρο μου τα εμφάνισε πεντακάθαρα, πολύ κοντά στον πυθμένα.

Αμέσως μέσα το εργαλείο, πρώτη - δεύτερη ανάκτηση και στο χέρι αισθάνομαι εκείνο το γλυκό "γκόσιμο", χαλαρό ανέβασμα, χωρίς βιασύνη και στο μυαλό μου το τηλεφώνημα στον ταβερνιάρη ώστε να ανάψει κάρβουνα για το μεσημέρι. Η μύτη του καλαμιού χόρευε στο ρυθμό των μικρών φευγιών του ψαριού και να που η ασημένια φιγούρα έκανε την εμφάνιση της στο βαθύ μπλε.

Εικόνα 1

Πιάνω την απόχη και βλέπω το ψάρι μόλις ένα μέτρο κάτω από το σκάφος να παλεύει ενάντια στη νηκτική του κύστη για να κατέβει προς τον πυθμένα ελεύθερο. Όποιος δεν έχει χάσει ψάρι έτσι, δεν ξέρει τι θα πει στενοχώρια. Έμεινα να κρατώ το καλάμι και την απόχη στο χέρι σαστισμένος και μη μπορώντας να συνειδητοποιήσω ότι πάλι θα την έβγαζα με σουβλάκια.

Tο παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι το τσαούσι δε ξαγκιστρώθηκε, αλλά ο κρίκος που κρατά το assist κατάφερε κι έκανε μια ολόκληρη στροφή από το split ring, δηλαδή το ψάρι πήρε σουβενίρ το αγκίστρι μου.

Αν θέλεις να το κάνεις 100 χρόνια, δε θα το καταφέρεις. Δε βαριέσαι, ίσως αυτές οι φάσεις είναι που κάνουν και το ψάρεμα πιο συναρπαστικό και συνάμα χόμπι τρελό.

Εικόνα 2