Την πληροφορία την είχα καιρό, ότι σε μια μικρή σχετικά περιοχή όπου εκτείνονται λασπώδη σηκώματα μες το πουθενά κάνει σφυρίδες. Φίλος που έριξε ψιλό παραγάδι για λυθρίνια πήρε μια 4 κιλά, αφού είχε καταπιεί το μισόκιλο λυθρίνι.

Λέγοντάς μου περίπου που ανέβηκε η σφυρίδα, το σημάδι ήταν στην ίδια περιοχή με αυτήν που γνώριζα καιρό, αλλά ποτέ δεν είχα ψάξει. Κατά το μεσημεράκι κι ενώ ο ήλιος ήταν ψηλά ξεκίνησα να επισκεφτώ το μέρος, περισσότερο για ανίχνευση παρά για ψάρεμα.

Ο βυθός, ένα απέραντο γήπεδο λάσπης χωρίς κανένα ενδιαφέρον, όμως γύρω στα 80 με 100 μέτρα από το σημάδι ο βυθός έκανε εναλλαγές με σπαρτές πέτρες πάνω στην άμμο. Ξαφνικά σε ένα σήκωμα το βυθόμετρο εντόπισε ένα ψάρι 51 εκατοστά (Εικόνα 1) δηλαδή γύρω στα 3 με 4 κιλά.

Εικόνα 1

Εδώ είμαστε είπα και δόλωσα τη ζόκα αρχίζοντας την ανίχνευση με πολύ χαμηλή ταχύτητα ώστε να δώσω στο βυθόμετρο την ευκαιρία να "γράψει" κάθε στόχο καλύτερα.

Λίγα μέτρα πιο πέρα και αμέσως μετά από έναν αμμώδη όγκο, στο A-scope εμφανίζεται όγκος που δεν «δένει» στο βυθό (Εικόνα 2) και δίπλα στη μεγέθυνση γίνεται ευδιάκριτο, όσο κι αν είναι κολλημένο στον πυθμένα το ψάρι. Αμέσως η ζόκα στο νερό και ταυτόχρονα το Accu fish αναγνωρίζει το στόχο σαν 117 εκατοστά. Η καρδιά μου αρχίζει και κτυπάει δυνατά, η ζόκα φαίνεται στην οθόνη να πλησιάζει το στόχο, μετά από λίγα δευτερόλεπτα κι ενώ σηκώνω επάνω κάνα δυο φορές για να δελεάσω το ψάρι, τίποτα, η απόλυτη ησυχία.

Εικόνα 2

Ξαφνικά το Χzoga προσκυνάει, δε μπορώ να πάρω ούτε εκατοστό, "Παναγία μου..." σκέφτηκα, τι είναι τούτο; Σιγά σιγά όμως με μαεστρία παίρνω τα πρώτα μέτρα ώστε να αποφύγω κάθε πιθανό βράχωμα στο θαλάμι του ψαριού, κάθε μέτρο με έφερνε όλο και πιο κοντά στην επιτυχία. Μετά τα μεσόνερα το ψάρι παραδόθηκε και το μόνο που έμενε ήταν να μου κάνει παρέα στη βάρκα.

Στην Εικόνα 3 βλέπετε το strike του ψαριού αλλά και το ανέβασμα του μέχρι το σημείο που βγήκε από τον κώνο σήματος.

Εικόνα 3